Fly4free.pl

Przejdźmy do kolacji. Zresztą co tutaj mówić zobaczcie sami menu alkoholu i koktajlów. Do tego zajadem się pysznym sushi i ostrygami. Salonik jest pełny, widać, że miejsce to cieszy się z roku na rok coraz większym powodzeniem. Wieczór mija mi tu niestety bardzo szybko. Co prawda można posiedzieć, aż do 22, ale ja urywam się wcześniej na kolejny spacer po mieście. Udaje mi się zrobić całkiem przyzwoite zdjęcie oświetlonej Opery.





Jak przystało na luksusowy hotel, wieczorem ma miejsce serwis, który polega na zasłonięciu okien, zawinięciu górnej krawędzi kołdry, ściągnięciu narzuty z łóżka, zapaleniu lampki przy nim, przyniesieniu wody mineralnej i czekoladki. Przy łóżku zostawione są kapcie. Oczywiście można również skorzystać z menu śniadaniowego, które wiesza się na zewnętrznej klamce. Do tego mamy tutaj menu poduszkowe, gdzie do wyboru jest kilka pozycji np. antyalergiczna, twarda, miękka czy lateksowa. Jest także karteczka z pogodą na następny dzień.





Aż żal iść spać, więc robię to dopiero około godziny 2 w nocy. Budzik ustawiony na 6 rano, żeby spakować się i udać do Club Lounge na śniadanie. To był świetny wybór, ponieważ wschód słońca to zawsze wspaniałe doświadczenie, a tym bardziej z filiżanką kawy i z widokiem na Operę. Coś cudownego. Zdjęcia niestety nie oddają tego wszystkiego, ale mam nadzieję, że sami będziecie kiedyś mieli okazję się tam znaleźć i to przeżyć.





To moje ostatnie chwile w Sydney, więc idę nad zatokę. Tym razem chodzę po Royal Botanic Gardens. To kolejne fantastyczne miejsce – przepiękne kwiaty, krzewy, olbrzymie drzewa. Dalej liczne altany, fontanny i ławeczki. Panuje tu pełen spokój, a dodatkowo można podziwiać Operę z drugiej strony, a także liczne drapacze chmur. Dodatkowo większość egzotycznych roślin jest opisana, przez co wiemy co akurat w danym miejscu rośnie.









Oczywiście, co pewnie widać po zdjęciach jestem miłośnikiem samej Opery w Sydney. Od małego było to moje wielkie marzenie, zawsze, kiedy widziałem ją w telewizji czułem lekki dreszcz. Do dzisiaj nie mogę się na nią napatrzeć. Przypomina swoim kształtem okręt z żaglami. Niby banalne, ale jednak niesamowicie oryginalne i nigdzie indziej niespotykane. Zarówno z bliska i z daleka robi wrażenie. Dla tych co nie wiedzą to przypomnę, że została wykonana z tysięcy duńskich kafelków.



Niestety tak właśnie kończy się moja przygoda w tym cudownym mieście, z którym już romansuję od kilku lat. Sydney dla mnie jest pewnego rodzaju zjawiskiem, doświadczeniem i już także wspomnieniem. Czuję tutaj magię, której nie ma nigdzie indziej. Te wieżowce, ogrody, opera, most i ludzie. To wszystko tworzy jeden, niepowtarzalny organizm, z którym chce się obcować jak najczęściej.@tropikey dokładnie tak, ale zgłosiłem taką prośbę już sporo wcześniej. Mają w historii już moje pobyty w tym obiekcie i zawsze zostawiłem rzetelną opinię o moich doświadczeniach. Czy to był upgrade to nie wiem, bo pokój praktycznie taki sam jak podstawowy (to, że narożnikowy to nie robi praktycznie żadnej różnicy w tym przypadku). Dostęp do saloniku obecnie nie jest osiągalny nawet za gotówkę - nie ma po prostu wolnych miejsc, więc jeżeli ktoś chciałbym ta spędzić czas to jedyną drogą jest zarezerwować od razu odpowiednią kategorię pokoju.Ruszam na lotnisko dokładnie 3 godziny przed odlotem. Na początku metro za nieco ponad 2 AUD, a następnie przesiadka na autobus numer 400 ze stacji Mascot na lotnisko. Udaję się od razu do stanowiska odprawy linii Sinapore Airlines. Dla klasy biznes nie ma kolejki, więc po chwili ma już bilety w ręce. Jest tutaj dedykowany fast track dla pasażerów klas premium, więc kontrola przebiega bardzo szybko i po chwili kieruję się do saloniku, który jest właśnie dedykowany pasażerom tej linii lotniczej.

Poczekalnie nie robi jakiegoś piorunującego wrażenia. Jest bardzo dużo ludzi, ale na szczęście wolne miejsce jeszcze można znaleźć. Pomimo pory śniadaniowej są dnia bardziej obiadowe (co uznaję za plus), przyzwoity wybór alkoholi i ładny widok na płytę lotniska. Oprócz tego dużą zaletą jest to, że stąd na boarding jest dosłownie minuta drogi, więc można spędzić czas, aż do końca (byle nie za długo?).











Swoją podróż będę odbywał samolotem Airbus A380-800, który posiada nową kabinę klasy biznes oraz apartamenty Suites, które w ostatnim czasie były mocno promowane przez singapurskiego przewoźnika, a dzisiaj można je zarezerwować nawet za mile Miles & More. Wybrałem miejsce przy oknie, na górnym pokładzie, gdzie konfiguracja siedzeń to 1-2-1. Rejs na tej trasie odbywa się aż pięć razy dziennie, z czego obecnie dwukrotnie właśnie na pokładzie A380.



Po wejściu na pokład zostałem bardzo miło przywitany i odprowadzony do mojego fotel. Zaproponowano mi do picia szampan, sok lub wodę. Wiecie co wybrałem. Trzeba przyznać, że nowe wnętrze samolotu robi bardzo dobre wrażenie, widać, że przewoźnik ten poważnie podchodzi do konkurencji z rywalami z Bliskiego Wschodu. Siedzenie ma aż 63 centymetry szerokości (to jeszcze więcej niż Qatar, Etihad czy Qantas, bo Emirates ma siedzenia zdecydowanie węższe w tej klasie) i rozkłada się do pozycji płaskiej, kiedy to osiąga długość 198 cm – idealne do spania, nawet dla mnie, ponieważ mam 188 cm wzrostu.







Ciekawie też prezentuje się skorupa z tyłu siedzenia, którą wykonano z włókna węglowego, jest ona tak zrobiona, że przypomina kokon, co sprawia poczucie dużej prywatności. Najbardziej popularnym ostatnio rozwiązaniem jest możliwość połączenia siedzeń w środku kabiny i stworzenia podwójnego łóżka (środkowa przegroda obniża się). Całość utrzymana jest w kolorze fioletowym, z dodatkami miedzianego.









Moją uwagę zwróciło tutaj przede wszystkim lusterko schowane na wysokości głowy, co docenią zapewne pasażerki płci pięknej, bowiem jest ono przeznaczone do poprawy makijażu. Bardzo dużo mamy także miejsce pod poprzedzającym fotelem, gdzie zmieścimy spokojnie pełnowymiarową walizkę kabinową, torbę na laptopa i torebkę. Oczywiście nie zabrakło dobrze rozlokowanego oświetlenia i wtyczek.









Czego brakuje? Zapewne przydałby się ruchomy ekran, który można by ustawić w pozycji bardziej prywatnej, co jest już możliwe u konkurencyjnych przewoźników. Wyświetlacz ma 18 cali i oferuje wysoką rozdzielczość, przez co filmy ogląda się bardzo dobrze. System rozrywki pokładowej nazywa się myKrisWorldi muszę przyznać, ze to chyba najlepsze IFE z jakim miałem do tej pory do czynienia. Wszystko działa bardzo płynnie, nic się nie wiesza i nie trzeba długo czekać. Poza tym wybór seriali, dokumentów, piosenek, nowości kinowych etc. jest rzeczywiście bardzo okazały.









Na pochwałę zasługuje także sama załoga. Na początku rejsu stewardessa przyszła do mnie się przedstawić i przywitać. Była troskliwa, uprzejma i wesołą, co zdecydowanie podnosi komfort podróży.



Trzeba przyznać, że rozwój klasy biznes, a przede wszystkim dostępnych tutaj siedzeń osiągnął kosmiczny poziom. To wszystko dzięki ciągłej rywalizacji pomiędzy przewoźnikami. Dobrze, że klient może na tym skorzystać. Dodajmy, że nowy produkt dostępny jest od końcówki zeszłego roku, a pierwszy lot pomiędzy Singapurem, a Syndey nowym A380 odbył się 18 grudnia 2017 roku.





Jak już wspomniałem przed startem podano szampana Charles Heidsieck Brut, a następnie zebrano zamówienia na napój po starcie. Z uwagi, że ten był całkiem niezły to kontynuowałem. Przydaje się tutaj podstawek z lewej strony ekranu, który jest na stałe otwarty i na nim można właśnie postawić kieliszek z szampanem czy innym napojem.
Zebrano oczywiście zamówienia na posiłek. Pierwszym z nich był obiad. Na przystawkę były bardzo smaczne krewetki, a na dani główne wybrałem łososia z makaronem (bardzo, bardzo dobry). Na deser podano ciasto, sery i owoce. Do tego zamówiłem filiżankę cappuccino.







Teraz mała uwaga. Zwróćcie uwagę, że Singapore Airline nie daje swoim pasażerom kosmetyczki, co myślałem, że jest już standardem. Zamiast tego w bocznym schowku znajdziemy kapcie i skarpetki, a przybory toaletowe są dostępne w łazience. Kiedy już jesteśmy w tym temacie to pokażę Wam także jak wygląd WC na pokładzie tego samolotu.



Mamy również dostęp do WiFi. Pierwsze 30 MB jest darmowe (logowane po numerze siedzenia i nazwisku), a kolejne są już płatne. 500 MB na cały lot, czyli pakiet Pro kosztuje 30 USD. Warto jednak podkreślić, że łącze jest bardzo szybkie i bez problemu wykonałem płynną rozmowę na Skype. W tym samolocie jest także bardzo wygodny stolik do pracy. Zmieścilibyśmy na nim nawet 17 calowego laptopa. Ciekawostką jest także czytnik NFC, dzięki któremu możemy zbliżeniowo zapłacić za zakupy w sklepie wolnocłowym lub za dostęp do Internetu.



Nie wspomniałem jeszcze o panelu do regulacji fotela. Pozwala on na ustawienie pozycji płaskiej (do spania), półpłaskiej, pozycji do startu i lądowania i regulacji podnóżka. Mamy tutaj także przycisk do zarządzania oświetleniem, przywołania obsługi i wyłączenia ekranu przed nami. Jest również opcja „nie przeszkadzać”, kiedy którą aktywujemy będzie znakiem dla stewardes, że nie jesteśmy np. zainteresowani kolejnym posiłkiem i chcemy pospać dłużej.







W trakcie lotu pospałem około 3 godziny. Był to dobry, głęboki sen, bez przebudzania się. Z drugiej strony trochę szkoda czasu na spanie. Obudzono mnie, kiedy rozpoczynał się kolejny serwis. Tym razem tylko jednodaniowy posiłek na ciepło. Ponownie poszedłem w temat ryby, makaronu i krewetek. To danie smakowało mi jednak zdecydowanie mniej i drugi raz na pewno bym go nie wybrał. Do tego jeszcze kawa z mlekiem przed lądowaniem w pochmurnym Singapurze i koniec tej wspaniałej przygody, którą miałem przyjemność przeżywać, dzięki spaleniu kilkudziesięciu tysięcy mil, ale o szczegółach w podsumowaniu.

Po wylądowaniu za zgodą załogi udało mi się zajrzeć do nowej klasy pierwszej, zobaczcie sami:







Po wylądowaniu udałem się prosto do kontroli paszportowej. Tym razem miałem na przesiadkę aż 8 godzin, więc postanowiłem udać się do miasta, żeby odbyć spacer po centrum Singapuru. O tej godzinie jeszcze swobodnie można poruszać się metrem, a bilet w dwie strony kosztował 4,8 dolara singapurskiego. Jeszcze do niedawna było to chyba moje ulubione azjatyckie miasto, mimo, że jest mało „azjatyckie”. Teraz palmę pierwszeństwa przejął Hong Kong. Mimo wszystko czuję się tutaj pewnie i bezpiecznie.

Dojazd do centrum zajmuje około 30 minut. Wysiadam na stacji najbliższej do Marina Bay, która zawsze robi niesamowite wrażenie. To widok, który nigdy mi się nie znudzi. Miasto zachwyca swoim rozmachem, czystością i zorganizowaniem. Świetne wrażenie robi połączenie nowoczesnych wieżowców z małymi barami czy też świątyniami. Jest tutaj także mnóstwo zieleni jak przystało na nowoczesne miasto.